W przypadku osób w zaawansowanym wieku działania usprawniające związane z rehabilitacją mogą być podejmowane z dwóch podstawowych przyczyn. Po pierwsze mowa o rehabilitacji interwencyjnej, która stanowi ważny element terapii przy urazach.
Złamania, stłuczenia i wszelkiego rodzaju wypadki, które kończą się naruszeniem struktury tkanek lub kości niemal zawsze są związane z koniecznością podjęcia działań z zakresu leczniczego usprawniania. U pacjentów starszych procesy owe przebiegają inaczej – należy poświęcić na to więcej czasu i wykazywać się sporą dozą cierpliwości.
Druga sytuacja, gdy rehabilitacja jest medycznie zasadna, to usprawnianie pacjentów, których sprawność fizyczna obniżyła się wyłącznie wskutek procesów starzenia. Wtedy działania rehabilitantów są obliczone na trenowanie umiejętności motorycznych, tak aby prezentowały one zadowalający poziom.
Ma to spore znaczenie wobec różnego rodzaju zwyrodnień, gdy brak treningów usprawniających może wyłącznie przyczynić się do ciągłego postępu kłopotów i pogorszenia jakości życia seniora.